Toen ze 18 was kwam ze, ergens begin jaren vijftig, op Greenmount om er te werken als huishoudster. De homestead werd gebouwd door de familie Cook (geen familie van James, by the way). De familie kocht het land van John Mackay (waar de stad naar vernoemd is waar we op dit moment wonen) en begon er een boerderij. Ze deden het goed en Gloria werkte er met plezier.
Dat weten we zeker want zij woont er nog steeds en ze zat op de veranda toen we aan kwamen lopen. Bijna alsof ze op ons, bezoekers uit het verre Holland, zat te wachten.
Ze vertelde prachtige verhalen over toen, over ontvangsten met belangrijke gasten, over hoe ze goed behandeld werd. ‘I became part of the family’ zei ze. ‘Ik at wat zij aten en er ontbrak me aan niets.’
Toen de family Cook naar elders verhuisde bleef het huis in eigendom en Gloria bleef er wonen. Ze hield het huis op orde en ontving er regelmatig zakenrelaties van de familie. Die kwamen soms een paar dagen, soms een paar weken. De mannen leiden ze rond op de homestead, Gloria runde het huis.
In 1973 ging het huis van de familie over naar een trust met de voorwaarde dat Gloria er mocht blijven wonen. En dat doet ze, tot op de dag van vandaag. En nog steeds ontvangt ze gasten; museumbezoekers die het huis komen bewonderen en er even terugstappen in de tijd.
Ze zeggen wel eens ‘als muren konden praten’, op Greenmount Homestead kunnen de muren nog praten en hun naam is Gloria! Wat een prachtige verhalenverteller. En wat was het een voorrecht om haar vandaag te ontmoeten.
‘Mag ik een foto van u maken’, vroeg ik. ‘Offcourse you can dear’, zei Gloria en ging er even goed voor zitten.
Wat weer een leuke ontmoeting.
Wat weer een bijzondere ontmoeting. Moet een feestje geweest zijn, voor een verhalen slurper als jij.
Leuk hoor! 🙂 Je weet ze altijd wel te vinden, hahaha!
Het huis was geweldig… en Gloria óók!